122. (baxma: xoşbəxt olmaq)
Bu hissi heyatimda zaman zaman cox az yashamisham ve uzunmuddetli de olmayib. Heyatda hemishe hersheyi duzgun, qaydasinda etmeye calishmisham, cemiyyete, sosial muhite zerer vermeden, sevdiklerime elimden geldiyi qeder qaygili davranmaga calishmisham. Gorunur xoshbext olmagcun bunlar vacib deyilmish. Qarshiliginda heyatdan istediyim tek shey, ehtiyyacim olan, eksiyim olan tek shey kimdense sevgi ve qaygi gormek olub. Bunu hecvaxt gormemishem. Ta yanvar ayinin evveline kimi. Sonra onu tanidim, sevdim, sevdik, bir-birimize deyer verdik. Ilk defe men onu qucagladim, ilk defe onun ellerini oxshadim, ilk defe onun o yashil gozlerine uzun uzun baxdim, gulumsedim, sevdiyimi, sevildiyimi hiss eledim, ilk defe onun saclarini qoxlayaraq uzun uzun sakit qucaqlashib oturdum. Amma 1 ay cekdi. Illerdir duzgun ferd olmagimin qarshiligi olaraq heyat mene cemi 1 ayi layiq bildi. Sonra o getdi. Hecvaxt gore bilmeyeceyim, sesini eshide bilmeyeceyim, ellerinden tuta bilmeyeceyim, oturub 1 kelme bele kese bilmeyeceyim sonsuz, daimi, derin sessizliye cekildi. 1 aydir ki onu gormurem, sesini eshitmirem. Cox darixiram sozluk. Bele darixmaq yoxdu. Birine deyer vererken, bu qeder severken, onu en dogma, eziz bir kes bilerken onun seni atib getmeyi, arxasina bele baxmamagi icime oturur. Birlikde yashlanmaq istediyin, ishden eve gelende mahni qoshub ortada deli deli oynamaq istediyin, geceler gozlerinden opub uyumaq istediyin qiz seni bele yadlashdiranda elacsiz, eli qolu bagli qalmaq, hecne ede bilmemek insani oldurur. Gozum heryerde onu axtarir, sadece 1 saniye bele olsa uzagdan onu gore bilmek mene kifayetdi. Darixmagin dibindeyem. Baxdigim her yerde onun gozel simasini, gulushunu, gozlerini gorurem, darixiram. Birlikde dinlediyimiz mahnilar mene onu xatirladir, sonra yene darixiram. Gezdiyimiz kucelerden kecirem, o yadima dushur darixiram. Herden oturdugumuz skamekanin oldugu parka gedirem. Dayaniram hemin skamekanin qabaginda, qucaglashib oturdugumuz, xoshbext hiss etdiyimiz o sehneni canlandiriram o skamkeda, her defe de ozumu saxlaya bilmirem. Ozumden asili olmadan bir iki damci suzulur gozumden. Onuncun darixiram. Cixarib bir siqaret yandiriram sonra. Goye baxiram, etrafda sakitce gezen insanlara, cemenlikde oynayan ushaqlara, yoldan kecen mashinlara baxiram. Heyat davam edir. Heyat onsuz davam edir artiq menimcun. Bunu neqeder istemesem de, onsuz davam elediyim, yashadigim her saniye mene ezab verse de davam edir ve gunbegun de duzelmir. Zamanla duzelir hershey deyirler amma duzelmirmish. Ne edeceyimi bilmirem bezen. Bele elacsiz olmaq aldigin her nefesi darlashdirir. Beynimde onun adini sayiqlayiram her deqiqe. Iztirabla onu sayiqliyiram. Geceler yuxumda tez-tez onu gorurem. Goruremki yeniden birlikdeyik, xoshbextik. Beynim tam real qebul edir hersheyi, bedenim fiziki olaraq xoshbextlikden ucur. Yungulleshirem. Sonra ayiliram birden. 1 saniye evvelki men artiq realliqdayam. Etrafima baxiram, realligi derk edirem, gorduklerim hamisi yuxu imish. Hemin an kecirdiyim hissleri basha dushmekcun bunu ancaq yashamaq lazimdi. Qebullanmaq istemirem bunu. Ve bele realligi yashamaq istemirem. Hergun intihar etmek arzusuyla yashayan ergenlere donmushem. Cunki yashamaq mene ezab verir. Rahat ala bilmediyim her nefes, sakit, onu fikirleshmeden, onun ucun darixmadan otura bilmediyim her ezabli deqiqe mene cehennem ezabi yashadir. Bele hayati yashamaq istememeyim de normaldi yeqinki. Amma buna gore onu gunahlandirmiram. Onun nece ezab cekdiyimi bilmesini istemirem. Bu onu ozunu pis hiss eletdirer. Buna sebeb olmag istemirem. Ushagligdan beri heyata realist yanashmisham. Yaxshi olan hecneyin olmadigini derk etmishem. Pulun, ela kariyeranin, mulkun deyersiz oldugunu hemishe basha dushmushem. Menimcun tek deyerli shey hemishe sevgi olub. Xoshbext olmagin tek yolunu men sevmekde gormushem. Amma heyatin bunu mene cox gormeyi menimcun kederlidi. Onuncun cox darixiram ve ne edeceyimi bilmirem. Umid edirem dozmerem